Czego się boicie?

~*~*~*~

Również mam na działce robaki, pająki, kiedyś mini gniazdo pszczół/os (w wargę mnie ugryzło :>). Jaszczurki, myszy, żaby tez były. I dalej się tego boję. xD

~*~*~*~

Oj. Ja to miałam 2 gniazda szerszeni z czego strażacy powiedzieli, że takiego dużego jak to większe to nigdy nie widzieli ;D

~*~*~*~

1- pająki- to podstawa, jakbym mogła wszystko bym wytłukła, każdy się już przyzwyczaił, ze jak piszę to znaczy, że gdzies jest duży pająk, własnie się poruszył i trzeba go za mnie zabić xD
2- wielkiej przestrzeni ale tylko np oceanu, czy morza oraz głębokości, tak to wodę bardzo lubię
3- ciemności... chyba za dużo egzorcyzmów emilii rouse ;p

~*~*~*~

pająki są fuuuj... ja się boję wszelkich latających owadów... i dlatego nie lubię lata^

~*~*~*~

ja w lecie dostaje nerwicy od owadów a to jakas osa komr ćma <brrrr>

~*~*~*~

Ja mam bardzo ciekawy lęk, a mianowicie - boję się mrówek XD Wiem, wiem... dosyć dziwne Razz

ale to raczej dlatego, że na mojej działce jest ich dużo i kiedyś (jak byłam mała ^.^ ) dłużej stałam w trawie i mnie oblazły. Poza tym parę razy widziałam je w domu i kiedyś (również jak byłam mała) oglądałam film o mrówkach, które urosły i opanowały świat :] Toteż teraz jak idę w lesie obok mrowiska to ani na moment się nie zatrzymuje i omijam te małe paskudztwa z daleka Razz

Ciemności raczej się nie boję, przestrzeni też nie... O! Ale za to nienawidzę oglądać horrorów, gdzie okaleczane jest ciało, w ogóle jak patrzę na osoby niepełnosprawne to zawsze zaczynam się strasznie bać, że mnie też może to spotkać Sad

Hm, a macie coś takiego, że kiedy jest ciemno i czujecie... taki niepokój i chcecie biec do światła to się zatrzymujecie, żeby "pokonać" to uczucie? Ja właśnie zawsze tak robię, bo nie znoszę się bać Smile

~*~*~*~

Z tymi mrówkami nie jesteś sama, bo też osobiście je nienawidzę - nie da się odprowadzić znajomych do samochodu zaparkowanego kawałek w lesie żeby ci na nogi nie właziły, brrrr... I nie wiem czemu, ale nigdy nie staję obok kopców, zawsze staram się odsunąć na kilka metrów.

~*~*~*~

mrówki są fuuj! i jak byłam mała i się ich bałam to je topiłam <lol2>

~*~*~*~

Mrówki jak mrówki, ale pająki mnie dopiero przerażają. Ostatnio jak zakładałam szlafrok zobaczyłam kątem oka, że mam coś na ramieniu. Myślałam, że to nitka, patrzę, a tam pająk. Od razu wpadłam w pisk, zerwał z siebie szlafrok rzuciłam za ziemie i wybiegłam z łazienki. Od paru dni nie tknęłam szlafroku. Boję się.

~*~*~*~

haha, biedna Oleńka! : *

~*~*~*~

Wiecie czego jeszcze się boję? Boję się, że już niedługo dorosnę, stanę się odpowiedzialna, poważna, a moje życie będzie nudne. Opowiadanie przestanie być ważne, ot, wyobraźnia jakiejś dziewczyny. Przeraża mnie to, że wszystko, co związane z HP stanie się bajką dla dzieci, wyimaginowaną historyjką o magii.

Tak samo przeraża mnie świadomość, iż James nie istnieje. Nie ma takiego chłopaka na świecie, nigdy go nie poznam, to jedynie moje wyobrażenie. Takie myśli sprawiają, że mam ochotę po prostu się rozpłakać. To może i jest głupie, może ja też jestem głupia, ale nie zmienię tego.

Poza tym, nie chcę, aby wszystko, co dla mnie ważne zniknęło. W dużej części to na tym teraz opiera się moje życie i bez tego jest ono puste.

Wiem, czasami strasznie walę smuty, ale mam teraz taki nastrój i wzięło mnie na jakieś dziwne wyznania. Także możecie poczytać sobie, a potem pośmiać się.

Na koniec dodam jeszcze, że rzeczy podanych wyżej boje się chyba bardziej niż pająków. Te można zabić, a dorosłość pozostanie we mnie i tyle.

~*~*~*~

A ja też się boję, że w książkach są tacy idealni przyjaciele, chłopacy itp. W prawdziwym życiu ich nie ma i prawdopodobnie się zawiodę ludźmi - bo sobie wyobraziłam ideały, które nie istnieją. Będę miała wymagania, których nikt całkowicie nie spełni, więc zostanę zasuszoną staruchą bez rodziny i przyjaciół, bez życia. Skończę z 20-stką kotów i będę wychodziła ze śmieciami, żeby poplotkować z jakimiś podłymi babami, bo to będzie najciekawsza rzecz w moim życiu ;/ Kurcze, dopiero teraz sobie to uświadomiłam, po przeczytaniu twojego postu Ola. I mam teraz doła Sad

~*~*~*~

Ja też się boję dorosłości- bo dorosnąć nie. Boję się tego, że pewnego dnia spojrzę w lustro i zobaczę osobę, którą nigdy nie chciałam zostać. I że sama będąc w duszy dzieckiem będę musiała je wychowywać....

I boję się pierwszych randek. Są tak totalnie niezręczne, bo jeszcze nie na wszystko można sobie pozwolić, trzeba hamować odruchy i wciąż zastanawiać się- czy ja przed chwilą nie wyszłam na totalną debilkę?